มีคนบอกว่าฉันน่ารัก
มีคนบอกว่าฉันเก่ง
มีคนบอกว่าฉันมีสาระเสมอ
มีคนบอกว่าใครๆ ก็พึ่งฉันได้
ฉันก็เป็นอย่างที่เธอบอกนั่นแหละ
ฉันน่ารัก เพราะเธอเห็นฉัน
ฉันเก่ง เพราะเธอเห็นฉัน
ฉันมีสาระเสมอ เพราะเธอเห็นฉัน
ฉันพึ่งพาได้ นั่นก็เพราะเธอเห็นฉัน
แต่ฉันก็มีมุมมืดในจิตใจ
ฉันเป็นเพียงคนธรรมดาที่ยิ้มรับกับเรื่องแย่ๆ ได้อย่างหน้าตาเฉย
ฉันเป็นเพียงคนธรรมดาที่ให้กำลังใจใครต่อใคร ในวันเขารู้สึกว่าไม่มีใคร
ฉันเป็นเพียงคนธรรมดาที่ตั้งใจฟัง ทุกสิ่งที่ใครๆ อยากให้มีใครสักคนเข้าใจ
ฉันเป็นเพียงคนธรรมดาที่ได้ยิน แม้ในสิ่งที่เขาไม่ได้พูด
...ในวันแย่ๆ ของเธอ เธอจะมีฉันเสมอ
แต่วันนี้ฉันสุดจะท้อแท้
ฉันก็ยังเป็นคนธรรมดาที่ยิ้มรับกับเรื่องแย่ๆ ได้อย่างหน้าตาเฉย
ฉันก็ยังเป็นคนธรรมดาที่ยังคอยให้กำลังใจใคร แม้วันที่ฉันรู้สึกว่าไม่มีใคร
ฉันก็ยังเป็นคนธรรมดาที่ตั้งใจฟัง ทุกสิ่งที่ใครๆ อยากให้มีใครสักคนเข้าใจ
ฉันก็ยังเป็นคนธรรมดาที่ยังได้ยิน สิ่งที่เขาไม่พูด
...ในวันแย่ๆ ของฉัน เธอก็จะยังมีฉันเสมอ
ฉันขอยืนยันว่าวันนี้ฉันท้อแท้ที่สุด
ฉันก็ยังน่ารัก อย่างที่เธอเห็นฉัน
ฉันก็ยังเก่ง อย่างที่เธอเห็นฉัน
ฉันก็ยังมีสาระ อย่างที่เธอเห็นฉัน
ฉันก็ยังพึ่งพาได้ อย่างที่เธอเห็นฉัน
. . . . . ตกลงแล้ว เธอเห็นฉันหรือเปล่านะ? . . . . .