กล้าเล็กในป่าใหญ่

ผมลืมตาขึ้นท่ามกลางต้นไม้น้อยใหญ่ รากเล็กๆ ของผมหยั่งลงบนผืนดินแดนสยาม
รอบตัวผมมีแมกไม้หลากชนิด แต่ผมยังไม่อาจมองเห็นทุกอย่างได้ชัดเจน
ผมมองเห็นเพียงแค่ไม่กี่ต้น ที่รายล้อมตัว
เหล่าไม้ที่รายล้อมทำให้ผมมองไม่เห็นอะไร
แต่ก็ช่วยบดบังผม จากสายตาสัตว์ป่าน้อยใหญ่
.
.

หลายปีต่อมา
ผมสูงขึ้น แผ่กิ่งก้านใบแทรกผ่านเหล่าไม้ที่ล้อมรอบ
เสี้ยวความรู้สึกหนึ่ง ผมได้สัมผัสกับอากาศภายนอกวงล้อม
ความรู้สึกประหลาด แต่เย้ายวนให้ผมเร่งเติบโต
ผมอยากแผ่กิ่งก้านออกไปอีก
ไปสัมผัสบรรยากาศภายนอกให้เต็มที่
.
.

อีกหลายปีต่อมา
ผมสูงขึ้นอีก คราวนี้ผมสามารถมองเห็นบรรยากาศรอบตัว
แน่นอนว่าก้านใบของผม แผ่ขยายจนคุ้นชินกับบรรยากาศภายนอกแล้ว
ผมเห็นหมู่ไม้น้อยใหญ่มากมาย

ทั้งต้นหญ้าต้นเล็กๆ ระเรี่ยดิน
ทั้งไม้ล้มลุกที่ลู่ตามกระแสลม
ทั้งไม้เนื้อแข็งสูงใหญ่ที่เด่นสง่า

ผมอยากเห็นมากกว่านี้
ผมจะเติบโตขึ้นอีก ผมอยากสูงยิ่งขึ้น เพื่อที่จะได้มองเห็นดินแดนสยามได้อย่างชัดเจน
ผมจะแผ่กิ่งก้านออกไปอีก เพื่อสัมผัสกับสรรพชีวิตรอบตัวผม
และเพื่อที่ให้กิ่งใบของผมแผ่ให้ความร่มเย็นแก่สรรพสัตว์เบื้องล่าง
.
.
.

วันหนึ่ง
ผมสูงเด่น ผมได้มองเห็นสิ่งต่างๆ รอบตัวอย่างที่ใจปรารถนา
ผมแตกกิ่งก้านให้ร่มเงาสรรพสัตว์น้อยใหญ่
ผมสุขใจที่ได้เติบโตบนผืนแผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์นี้
ผมรักทุกสิ่งที่เห็น ทุกสิ่งที่ผมแหงนหน้ามองตั้งแต่ยังเล็กๆ

ผมเริ่มก้มลงมองสิ่งต่างรอบตัวเป็นครั้งแรก
ผมเห็นใบเลี้ยงอ่อนๆ ที่เพิ่งแตกออกจากเมล็ด
ผมเห็นต้นกล้าต้นเล็กๆ ที่เร่งจะเติบโตเหยียดกิ่งก้านแหวกวงล้อมของแมกไม้รอบข้าง เพื่อชะเง้อมองสิ่งต่างๆ รอบตัว

ผมเริ่มมองเห็นภาพสะท้อนของตัวเอง
.
.
.
.
.

ไม่ใช่ต้นกล้าทุกต้น ที่เบียดเสียดสูงขึ้นได้ดั่งต้องการ
ไม่ใช่ต้นกล้าทุกต้น ที่ได้แผ่กิ่งใบรับสัมผัสอากาศอันสดชื่น
ไม่ใช่ต้นกล้าทุกต้น ที่กางใบรับแสงอาทิตย์จนแข็งแรง

ต้นกล้าต้นหนึ่งเติบโต พร้อมๆ ต้นกล้าข้างเคียง
ทุกต้นเร่งเติบโต เร่งแตกกิ่งก้านใบ
เบียดเสียด...แต่แลดูเขียวชอุ่ม

หนาแน่น

แน่นขึ้นจนต้นกล้าบางต้นเติบโตไม่ทัน
และถูกบดบังจนเหี่ยวเฉาตายไป

แต่มุมมองจากเบื้องบนของผมก็ยังเห็นสีเขียวชอุ่มจากสีเขียวของไม้เล็กๆ ที่เติบโต

ต้นกล้าทุกต้นแหงนมอง
อยากสูง อยากแตกกิ่งใบให้สยายกว้างขวาง
อยากทำให้ความร่มเย็นแก่สรรพสัตว์น้อยใหญ่

ร่มใบบังเขียวชอุ่ม บรรดาสัตว์ต่างๆ ร่มเย็น
แต่กล้าหลายต้นกลับล้มตายเพราะร่มเดียวกัน
แต่กระนั้น...ก็ยังแลดูเขียวชอุ่ม
.
.
. . . . . . . . .

บางทีผมก็หยุดคิด
ระหว่างที่เราเติบใหญ่ ระหว่างที่เรามีความคิดที่จะเป็นประโยชน์กับใครสักคน
เราอาจไปทำร้ายใครโดยไม่รู้ตัวก็ได้
. . . . . . . . .

บางทีผมก็หยุดคิด
ผมเพียงแค่เกิดมาแล้วอยากจะสูง อยากจะแผ่กิ่งใบ
ทุกๆ กล้าก็อยากจะสูง อยากจะแผ่กิ่งใบ
แต่วันหนึ่งเราก็จะสิ้นลง กลายเป็นเพียงซากไม้ให้เห็ดราเติบโตต่อไป
. . . . . . . . .

บางทีผมก็หยุดคิด
แล้วเราเกิดกันมาทำไม? เติบโตขึ้นทำไม?
เพียงต้นกล้าเล็กๆ ที่เติบโตเป็นต้นไม้
ต้นไม้เพียงต้นเดียว ในผืนป่าอันกว้างใหญ่

คำตอบนั้นแสนง่ายดาย

“เพื่อให้ป่า ยังเป็นป่าสืบไป และกว้างใหญ่ออกไปยิ่งขึ้น”