Waiting for…

เคยรู้สึกแบบนี้มั้ย?

.

.

.

ใครโทรมาหาตอนนี้
ฉันจะรักเลย

บอกรัก

     “ที่ผมยืนอยู่ตรงนี้คือปลายทางของความรักครั้งนี้แล้วสินะ” ผมพูดกับตัวเองในขณะที่จินตนาการล่องลอยออกไปนอกหน้าต่างรถทัวร์ ภาพของผมเป็นวิวของแสงไฟยามค่ำจากเสาไฟฟ้ารายทางที่กำลังโบยบินผ่านสายตาของผมออกไปดวงแล้วดวงเล่า ทว่า ภาพในหัวผมกลับเลยไกลออกไป ทำให้เห็นแต่ความมืดมิดบนท้องฟ้า

     เมื่อประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนหน้าที่ผมจะมาอยู่บนรถคันนี้ ผมเพิ่งพูดกับผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุดในโลกคนนึง ด้วยคำพูดที่คิดมาเป็นอาทิตย์

พี่ขอคุยด้วยแป้บนึงสิ เรื่องจริงจังนะ คือว่า…พี่จริงจังนะ
หมายถึงพี่จริงจังกับเรามากนะ ตั้งแต่แรกเจอนั่นแหละ
มีคนเคยบอกว่า คนเรามักทำอะไรผิดพลาดต่อหน้าคนที่เรารัก
พี่ก็คงเป็นคนนึงที่ทำอะไรผิดพลาดมาตลอดเวลาต่อหน้าเรา
พี่พยายามทำทุกๆ อย่างที่จะบอกว่าพี่รักเรามากแค่ไหน
พี่พยายามหาจังหวะที่จะบอกว่าพี่รักเรามากแค่ไหน
แต่ด้วยบุคคลิกพี่ พี่ดูจริงจัง…แม้จะพูดอะไรไร้สาระก็ดูจริงจัง
ถ้าพี่พูดอะไรไม่มีเหตุผล พี่ก็จะถูกมองว่าเล่นๆ ไม่จริงจังไปเลย
แล้ว “ความรัก” มันก็ไม่มีเหตุผล
ทุกครั้งที่พี่พูดกับเรา มันก็คงจะดูเหมือนว่าพี่ทำเล่นๆ
ไม่จริงจัง ไม่จริงใจ … พี่เองก็ไม่รู้จะทำยังไงกับปัญหานี้เหมือนกัน

แต่พี่ก็พยายามทำด้วยการกระทำให้เห็นนะ
พี่ไม่เคยดูงานโค้ฟเวอร์ไหน ไม่เคยไปงานโค้ฟเวอร์ไหนเลยสักครั้ง
ที่พี่ไปทุกครั้งก็เพราะพี่จะไปหาเรานั่นแหละ
พี่ซื้อกล้องใหม่ ฝึกถ่ายรูป หัดถ่าย portrait ก็เพราะอยากจะถ่ายเราอ่ะ
พี่ทำทุกอย่างก็เพื่อเรา เพราะอยากจะเข้ามาใกล้เรา
อยากให้ใกล้พอที่จะได้ยินเสียงความต้องการของเรา จะได้ดูแลเรา
ความต้องการที่แม้แค่เสียงกระซิบให้พี่ได้ยิน พี่ก็อยากจะหามาให้
พี่เคยคิดว่าพี่ทำแล้วทุกอย่าง และพี่ก็บอกให้รู้ด้วยแล้วทุกอย่าง

แต่รู้มั้ย…พี่ก็คงจะพลาดไปจริงๆ
พี่อาจจะทำให้รู้ พี่อาจจะเคยพูดว่ารัก แต่คำนั่นก็เหมือนแค่คำพูดลอยๆ
สิ่งที่พี่ไม่เคยทำมาก่อนเลย ตั้งแต่วันแรกจนพี่เพิ่งจะได้ทำวันนี้
ก็คือบอก…บอกด้วยความรู้สึกในใจของพี่
ว่า…“พี่รักเรานะ”

     ฟังดูดีมั้ย…

     จบได้ดีมั้ย…

     เปล่าหรอก…

     ประโยคสุดท้ายผมไม่ได้พูดออกไป…

     เพราะมีเสียงหนึ่งพูดขึ้นก่อนว่า “เค้าก็ไม่รู้จะพูดไงนะ คือเค้าอ่ะรู้นะ รู้มาตลอดเหมือนกัน ว่ามีพี่ชายคนนึงดูแลเค้าอยู่อ่ะ เค้าก็ขอบคุณมาก ขอขอบคุณมากจริงๆ แต่เค้าก็ไม่รู้จะทำยังไงอ่ะ เค้าก็ไม่อยากให้เสียใจ…”

     “พี่เข้าใจครับ”

     ตอนนี้หัวใจของผมก็คงกำลังล่องลอยอยู่กลางอากาศ ในความมืดที่ไหนสักแห่ง